Regen....en Karijini NP

Het weer is iets beter geworden (lees: het regent niet meer de GEHELE dag). Dus zijn we naar Tom Price gereden met een grote omweg. Voor de shortcut had je toestemming nodig, omdat je dan over priveterrein gaat van diegene die de mijn beheert. Van andere toeristen hadden we gehoord dat je  naar de Informatiecentrum moet gaan om een instructievideo te bekijken van 30 min en dat je op deze manier toestemming krijgt om deze weg te nemen en dat het wel degelijk kon met een 2 WD. Maar helaas...toen we eenmaal aankwamen bij het informatiecentrum werd ons al gauw duidelijk dat je hele goede 4 WD nodig had om over deze weg te kunnen rijden. Daar ging ons plan!
Uiteindelijk aangekomen in Tom Price, maar het weer is er niet beter op geworden. Ik hoor het iedereen zeggen die hier vandaan komt...het regent hier nooit in april!! Vorige week was het hier nog 40 graden....nu 14...als we dat al halen!! 
De volgende dag was het bewolkt en hadden we soms wat motregen. Een grote verbetering, dus gingen we eindelijk naar het Karaijini NP. ‘The best of the west’. Eerst maar eens naar Hamersley Gorge (zie foto) gegaan, want dat ligt  een beetje in het ‘buitengebied’. Dat betekende eerst 50 km over een onverharde weg en deze was natuurlijk niet echt geweldig meer naar de enorme regenval van de afgelopen dagen. We gingen van links naar rechts en weer terug op de weg, om alle obstakels en waterplassen te omzeilen. Gelukkig is er weinig verkeer hier, dus kan dat allemaal!  Daarna zijn we nog naar wat uitkijkpunten (Oxer lookout foto) en naar een wat mindere vallei geweest. Kwam misschien ook, omdat we niet alles konden lopen. Het water stond natuurlijk een stuk hoger na alle regenval. Twee keer kwamen we een kerel tegen die zo dapper waren om te gaan zwemmen. De laatste had geen medemens verwacht, want hij was gaan skinnydippen. Deze Fransoos, meteen te horen aan hun grappige Engelse accent, voelde zich niet meer op zijn gemak..Haha. Ik vond het erg vermakelijk!! Als laatste die dag zouden we de Kermit Pool gaan doen. Dit was wat klauteren over leistenen en werd dan ook aangeduid met de hoogste moeilijkheidsgraad. Het was al laat op de dag en het begon wat te sputteren, dus wilde Michael halverwege terug. Hebben we maar besloten om deze de volgende dag te doen.
De dag erop werd ik zo waar gewekt door de zon. Ik zou al bijna niet meer weten hoe ie eruit zag! Maar vroeg uit de veren gegaan, want we wilden vandaag zoveel mogelijk zien. Het was tenslotte goed weer! Eerst maar eens naar Joffreys Falls (zie foto) gegaan, die lagen namelijk op loopafstand van de camping. Daar ook de eerste slang gezien (geen bewijsmateriaal helaas). We waren hier al wel voor gewaarschuwd. Zijn niet geheel onschuldig. Daarna maar terug gegaan naar Hanock Gorge en Kermits Pool (zie foto’s). Dat was voor mij zeker het hoogtepunt van die dag! Vooral het laatste stuk zag er nogal spectaculair uit. Voor sommigen te spectaculair...Michael haakte af...dus ik heb het laatste gedeelte alleen gedaan. De ‘spiderwalk’, zoals die genoemd wordt, was het meer dan waard. Het uitzicht midden in de Gorge was adembenemend!! Daarna zijn we naar een van de grote Gorges gegaan, Dales Gorge. De wandeling in de Gorge konden we niet meer doen (te laat op de dag) maar daaromheen waren nog wel een aantal kleine wandelingen en lookouts. Onderweg zagen we nog een kangoeroe rond huppelen en zaten er een 30-tal vleerhonden in de boom. Voor mij een pluspunt tov Nieuw-Zeeland, daar zijn namelijk weinig ‘landdieren’. De laatste dag in het Karijini NP hebben we besteed aan de Dales Gorge en de Kalamina Gorge. De Dales Gorge begon met de Fortescue Falls (zie foto), daarachter had je een korte wandeling naar de Fernpool. Als je vanaf de watervallen de andere kant op liep, kon je op de bodem van de Gorge lopen, die eindigde in de Circular Pool (foto). De Kalamina Gorge had wel wat weg van de Dales Gorge. Ook deze begon met een waterval en eindigde met een pool, waar we een verfrissende (letterlijk) duik hebben genomen met een geweldig uitzicht (zie foto)!! Ja, Karijini NP is zeker een must als je door het Westen van Australië reist. ’s Middags moesten we nog 400 km afleggen naar Port Hedland voor onze tussenstop naar Broome. Anders werd het wel een hele lange dag van 1000 km de volgende dag.