Nieuw Zeeland:Raglan, Rotorua, Waitomo, Oostkust

De reis ging verder richting het zuiden op het Noorder eiland. Naar Raglan welteverstaan, de surfplek van Nieuw Zeeland. Wat ga je doen op de ultieme surflocatie...surfen...dus maar even een lesje geboekt. Na wat theoretische uitleg en een beetje droog oefenen, gingen we naar het strand om het in de praktijk uit te voeren. En wat zagen we daar geen surfers en bijna geen golven!! Het praktijk gedeelte viel dus een beetje in het water...letterlijk en figuurlijk! Maar liefst 2x lukte het mij om echt op de plank te blijven staan. Ja, dat valt dan altijd toch nog wel tegen. In Raglan verbleven we allemaal in Karioi Lodge, waarna we de volgende dag zouden vertrekken naar de Waitomo grotten. Daar kon je kiezen uit een aantal tours om de grotten te bezichtigen, zo kon je oa de gloeiwormen zien. Ik heb voor de 4 uur durende ‘Lost World’ tour gekozen. Daarbij begon je met een abseil van 100m waar je echt in een verlaten wereld terecht komt, erg mooi. En als je 100 m oplaag gaat moet je ook weer 100m omhoog klimmen. Dat werd dus klimmen en klauteren in de grot, waar we dus gloeiwormen (zie foto) zagen. Technisch gezien zijn het geen gloeiwormen maar larven die lichtgevende poep produceren...een bijzonder gezicht mag ik wel zeggen als iedereen in de grot zit en zijn licht uit doet. Aan het einde moest er nog een ladder in de grot van 30m worden beklommen. ’s Middags reden we naar Mourea, een Maori dorpje, waar we door een Maori familie werden opgewacht om op een traditionele manier te worden begroet. ’s Avonds werd er een traditionele dans met zang opgevoerd en deden de mannen de Haka (soort van strijdkreet met lelijke/enge gezichten trekken), daarna moesten we natuurlijk meedoen. De optreden van de mannen was vooral indrukwekkend (net echt). We hebben overnacht in een traditioneel Maori huis met 45 man. Gelukkig werd er niet zoveel gesnurkt dit keer en kon er een beetje geslapen worden. De dag erop moesten we alweer afscheid nemen van de Maori familie en ging de bus richting Rotorua!! En je hoeft alleen maar je neus te gebruiken om te weten dat je ook daadwerkelijk in Rotorua bent gearriveerd, want door de geothermische activiteit stinkt het gehele dorp naar rotte eieren!! Nu vraag je je natuurlijk af; waarom zou je daar in godsnaam willen wonen. Het enige voordeel is dat je een gratis natuurlijke hotspa hebt in je achtertuin. Helaas deed iedereen dat in het verleden en daalde de temperatuur van de hotspa’s aanzienlijk. Toen heeft de overheid besloten dat iedereen, met uitzondering voor toerisme, de hotspa’s moest dichtgooien. Mooi pech voor de dorpsbewoners. In Rotorua ben ik naar Hell’s gate geweest. Dat is een park waar je de geothermisch activiteit het beste kunt zien, omdat het daar het meest aan de oppervlakte zit. De beheerder van het park hadden we gecharterd voor een rondleiding, hierdoor werd het park een stuk interessanter. In het centrum van het gewone stadspark was tevens thermische activiteit te zien. Erg rare gewaarwording zo midden in een stad (zie foto).
De volgende dag stond de oostkust van het noorder eiland alweer op het programma. Het reizen met de Stray-bus is wat gejaagd en dat vind ik persoonlijk nogal jammer. Het is wel een hop on hop off’ bus, dus je kunt afstappen, maar je kunt niet iets skippen. En aangezien ik meer tijd op het Zuider eiland wil besteden, stap ik nu niet af. Ik zie veel in korte tijd, dat is het voordeel. Maar het nadeel is dat je sommige dingen/ plaatsen maar half ziet en het is heel intensief!!
De eerste plaats op de route van de oostkust was Gisborne en dat is ook de eerste plaats ter wereld waar de zon op komt. Ook is het een gewilde surfplek. Dus hebben we daar maar een hapje gegeten. Ik kan een beroerdere plek bedenken om de zonsondergang te zien, terwijl surfers hun kunsten vertoonden en je gezellig op het strand zit te eten. Niet veel later kon je de maan zien opkomen vlak boven de zee (zie foto). De volgende morgen gingen we natuurlijk terug om de kon om te zien komen, tenslotte is Gisborne de eerste plaats waar die opkomt. Niet veel later werden we opgehaald voor een korte rondleiding door Gisborne, die eindigde in een fijnproeverig om 10:00 ’s ochtends. Ja, die hakte er wel in bij de meesten na een mager ontbijtje! Maar wie bedenkt ook zo’n tijdstip!! Hoofdzakelijk werd het tijdstip bepaald doordat we de roggen in hun natuurlijke omgeving gingen voeren en dat kon alleen bij laag tij! Je ging met rubberen kaplaarzen tot aan je middel de zee in, om vervolgens stukjes vis te voeren aan de roggen waarvan de meesten zo’n 180-200 kg wogen. De roggen ‘klommen’ als het ware tegen je benen op, dus als je niet oplette werd je omver geduwd. Kortom het was een bijzondere belevenis. ’s Middags reden we naar Te Araroa. Onderweg hebben we nog een korte stop gemaakt om de oostelijkste vuurtoren van Nieuw Zeeland te bekijken incl het mooie uitzicht. Later die middag begon het te regenen, dus waren de condities niet geweldig voor het surfen, voor beginners althans, dus hebben we weinig gedaan. In Te Kaha hadden we gelukkig beter weer en werden we verwelkomd met een Maori lied, ook hadden ze een Hotel California versie voor ons in petto en kon er meegezongen worden. De gastheer was die middag nogal nerveus, want zijn Maori tribe (incl dochter en schoonzoon) deden mee aan het nationale Maori kampioenschappen. 46 tribes streden voor deze titel. Samen met hem hebben we uitslag op tv gevolgd en nadat hij hoorde dat ze gewonnen hadden was het natuurlijk feest!! Helaas werd de big party pas een paar dagen later gevierd als ze terug waren vanuit Christchurch waar het evenement werd gehouden. Nog geen uur later hoorden we dat er een dolfijn was gestrand en dat de kerels van onze groep probeerden het beest te redden. Dus gingen we er met een truck naar toe. Het leek erop dat de klus wel zo’n beetje geklaard was, dus nam ik een aantal foto’s. Maar het was toch nog moeilijker dan gedacht, dus ben ik ook met kleren en al het water in gesprongen en hebben we de walvis uiteindelijk de zee weer in gekregen! Het was dus geen dolfijn maar een ‘Beck wale’, lijkt erg veel op een dolfijn maar is iets groter! De walvis kwam in eerste instantie terug en ging er toen vandoor!! Geen idee waarom ze dat deed. Hopelijk heeft ze het gered!! Daarna konden we nagenieten van alles in de hotspa met een biertje. De hotspa stond pal naast de zee, dus we hadden een geweldig uitzicht.
Te Kaha was de laatste bestemming van de oostkust.