Noorder eiland

Hier weer even een berichtje vanuit de andere kant van de wereld!!

Na de oostkust te hebben bezocht van het Noorder eiland ging de reis verder naar Lake Aniwhenua! Daar werden we ontvangen door een gastvrouw die een Maorische achtergrond had en sneller praatte dan het licht! Ze had haar baan opgegeven om wat te kunnen betekenen voor de gemeenschap/dorp waarin zij en haar gezin leefden. Hier wonen veel mensen met Maoris bloed en die worden vaak met de nek aangekeken in Nieuw-Zeeland, hebben dan ook geen goede baan en zijn arm. Met behulp van toerisme wil ze dat veranderen. Een voorbeeld daarvan is dat we de volgende dag het overgebleven eten van het veel te grote buffet gingen brengen naar een lokale school. Daar ontmoetten wij de kinderen van de Maorische school, die voor ons een dans opvoerden en wij moesten daarna iets over ons land vertellen. Zo leerden de kinderen iets meer van de wereld en dat er dat zij ook een kans hebben in deze maatschappij. Ze waren zo schattig en super enthousiast, ook al komen er 3 bussen vol toeristen elke week. Toch krijg je op deze manier ook een totaal andere kant van Nieuw-Zeeland te zien.  Na het bezoek aan de school ging de bus verder naar Taupo. Daar gingen de meesten van ons Skydiven, omdat het de goedkoopste plek in NZ is om dat te doen. We werden opgehaald met een limousine om ons vervolgens te hijsen in onze geweldige outfits! In het vliegtuigje zat ik vooraan bij de deur, dus was tevens de eerste die aan de beurt was. Het was een stuk minder eng dan dat ik gedacht had. Alleen tijdens het eerste stuk draait je maag een keer om als je alle kanten opgaat in de vrije val. Ook lijkt het net of je omhoog gaat als de parachute open gaat!! Net als op tv, heel raar! Het weer was overigens top die dag, dus het uitzicht op Lake Taupo en de vulkanen was mooi!! Helaas ben je voor dat je het weet alweer op de grond! Na dit avontuur gingen we naar het Whakahoro NP. Daar zaten we een beetje in de ‘middle of nowhere’ tussen de bergen, top locatie dus! Daar had je ook geen bereik met je telefoon, dus kon ik mams niet feliciteren op haar verjaardag! Ik verbleef in het park in een Lodge van Blue Duck. Blue Duck is oa een boerderij, die zo groot is dat je er makkelijk 3 uur kunt paardrijden zonder het gehele terrein te hebben gezien. Dus dat hebben we ook gedaan. Helemaal naar boven gereden en daar van het geweldige uitzicht genoten. Ook fijn dat het weer mee zat!! Dat maakt alles een stuk aangenamer. Helaas kon ik dat niet van de volgende dag zeggen. De dag dat de Tongariro crossing op het programma stond. Het zou om 11:00 en 15:00 uur gaan regenen en door de slechte weersverwachting mochten we niet de vulkaan Ngauruhoe beklimmen. Toen we om 9:15 aan de wandeling begonnen was het weer opgeklaard en zei de buschauffeur dat we de vulkaan wel konden beklimmen als je voor 11:15 uur bij de voet van de vulkaan aankwam. Aangezien we er om 10:45 uur waren, wilde ik eigenlijk ook wel de krater van de vulkaan zien. Onder het motto: nu we er toch zijn! Dus dan maar 3 uur extra lopen/klimmen met 4 meiden. Op deze vulkaan is geen pad, dus moet je zelf maar een beetje je weg zien te vinden. Dus klommen we tussen de rotsen omhoog en konden we door het grint weer naar beneden sliden. Dat laatste klinkt een stuk leuker dan dat het in werkelijkheid was! En een van de meiden bleef daardoor ook een beetje achter. Helaas hadden we niet zoveel tijd, omdat we om 16:30 weer werden opgehaald. En de laatkomers zouden een boete krijgen van 200 NZD pp (bijna 150 euro). Dus spoorde ik de rest aan om toch een beetje meer tempo te maken. Daarna hebben wij ons opgesplitst en liep ik verder met Alex. We waren om 14:30 terug van de vulkaan en het resterende gedeelte was ook nog 4 uur. We dachten dat we dat misschien wel sneller konden doen, maar toen we onderweg mensen spraken die de omgekeerde route deden en de wegwijzering lazen, lees 14,9 km berg op en af, kwamen we al gauw tot de conclusie dat we het niet gingen halen. Uiteindelijk kwamen we om 18:30 compleet doorweekt aan op de parkeerplaats. We konden niet bellen, omdat onze batterijen van de telefoons leeg waren, dus besloten we maar te gaan liften! We liepen nog geen 10 m en toen kwam er een truck aan. Het was de buschauffeur. Hij kwam ons halen met zijn eigen auto!! Eenmaal in de auto vertelde hij ons dat iedereen vreselijk ongerust was en dat als we op dat moment niet op de parkeerplaats hadden gestaan, ze de politie hadden gebeld om ons te gaan zoeken. Oeps!! De chauffeur voelde zich een beetje schuldig dat hij gezegd had dat we de vulkaan op konden gaan, omdat zijn baas uitdrukkelijk had gezegd dat niemand die dag de Ngauruhoe op mocht. Zijn baas was de stad uit, dus hoefden we ook niet de boete te betalen. Toen hebben we de beste man maar getrakteerd op een paar biertjes, aangezien hij geen geld wilde aannemen! Eind goed al goed!! En het was een geweldige hike met felgekleurde meertjes, een rode krater en natuurlijk de Ngauruhoe-krater! Na onze grote avontuur stond alweer mijn laatste plaats van het Noorder eiland op het programma, de hoofdstad Wellington. Helaas kwamen we een beetje laat aan, dus heb ik er weinig van gezien. ‘s Avonds zijn we de stad ingegaan, wat ik de volgende dag moest bezuren omdat we  om 6:30 werden opgehaald met de shuttle bus om naar de veerboot te gaan. Aangezien de zee een beetje ruw was, werd het letterlijk en figuurlijk een beroerde overtocht!!